Πρώτη μέθοδος: κάτσε όπως είσαι, μη κουνιέσαι καθόλου! Τα στατιστικά είναι υπερ σου. Οι πιθανότητες να βαρέσει κάποιος στο κέντρο είναι 27%. Χμμμ αυτό όμως δεν είναι το 1/3 πως είναι υπερ μου.
Μην κάνετε βιαστικές γενικεύσεις, τα χουμε πει, διάβασε παρακάτω.Οι τερματοφύλακες για διάφορους ψυχολογικούς κυρίως λόγους επιλέγουν τη δράση από την «μη-δράση» (μην τυχόν μετά μου πουν ρε παιδί ότι «έμεινα άγαλμα») και μαντεύουν σωστά την πλευρά περίπου στο 40% των περιπτώσεων. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα πιάσουν και το πέναλτι. Περίπου μία στις τρεις φορές που ο τερματοφύλακας μαντεύει σωστά, θα αποκρούσει κιόλας. Άρα θα πιάσει το 13% των πέναλτι.
Αντίθετα, αν ο τερματοφύλακας καθόταν στην μέση της εστίας και η μπάλα πήγαινε εκεί, οι πιθανότητες να το πιάσει είναι περίπου δύο στις τρεις. Επομένως με βάση τον αριθμό των χτυπημάτων που πάνε στο κέντρο, στατιστικά θα είχε πιθανότητες 18%, επομένως κάπου 30% μεγαλύτερη επιτυχία απ αυτούς και χωρίς να λερώσεις και τη στολή σου.
Δεύτερη μέθοδος: Κάντο όπως ο Λέμαν. Παίξε με το μυαλό … των άλλωνΣτο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, ο ημιτελικός μεταξύ Αργεντινής και Γερμανίας έληξε 1-1 και έφτασε στα πέναλτι. Όταν ήρθε η ώρα, 75 χιλιάδες άνθρωποι στο στάδιο κι εκατομμύρια ακόμη στις τηλεοράσεις, έβλεπαν αποσβολωμένοι τον τερματοφύλακα της Γερμανίας Jens Lehmann πριν από κάθε πέναλτι να βγάζει από τις κάλτσες ή και το βρακί του και να διαβάζει ένα χαρτάκι. Αν κι έπεσε στη σωστή γωνία σε όλα, έπιασε το 1ο , έφαγε τα επόμενα και ήρθε η σειρά του τελευταίου που θα έκρινε τελικά το ματς. Ήταν η σειρά του Estéban Cambiasso.
Ο Λέμαν παίρνει το χρόνο του και μελετά το μαγικό χαρτάκι, ενώ ο αντίπαλος τον κοιτάζει κι αναρωτιέται τι στο καλό να λέει. Πιθανολογεί ότι γράφει γι αυτόν πως ρίχνει τα πέναλτι και σε ποια γωνία. Η αγωνία χτυπάει κόκκινο, αρκετοί κλίνουν τα μάτια. Και ΝΑΙ ο τερματοφύλακας πέφτει πάλι σωστά, το πιάνει και η Γερμανία περνάει.Όλα τα μέσα ενημέρωσης αποδίδουν τη νίκη στις πολύτιμες πληροφορίες που είχε ο Λέμαν. . Όπως όμως γράφει ο συμπατριώτης του ψυχολόγος Gerd Gigerenzer , στην πραγματικότητα ήταν όλα ένα ψυχολογικό τρικ.
Γιατί ακόμη κι αν έγραφε κάτι, που μάλλον δεν έγραφε, οι οδηγίες ήταν απλά μια… μουτζούρα. Οι ποδοσφαιριστές προφανώς και δεν βασίζονται στην ανάλυση των κινήσεών τους. Δεν σκέφτονται (ας πούμε έτσι) την επόμενη κίνηση, γιατί απλά δεν προλαβαίνουν, δεν λειτουργούν καλά έτσι. Μελέτες με καλούς επαγγελματίες αθλητές σε διάφορα αθλήματα έχουν δείξει ότι η απόδοσή τους μειώνεται όταν δίνουν υπέρμετρη προσοχή σε αυτό που κάνουν ή σκέφτονται πολύ. Για τους αρχάριους ισχύει το αντίθετο: Τείνουν να γίνονται καλύτεροι με περισσότερη σκέψη, χρόνο και προσοχή.
Ο Λέμαν μελετώντας τάχα τις σημειώσεις του, έκανε τον αντίπαλο του να αρχίσει να σκέφτεται συνειδητά τι να κάνει, χάνοντας τον αυθορμητισμό αλλά και την εμπιστοσύνη του.
Επομένως αν θέλουμε να κερδίζουμε σ έναν αγώνα (που δεν είναι σκάκι) να μια συμβουλή:
Εάν είστε πολύ ικανοί σε ένα άθλημα, μην σκέφτεστε πάρα πολύ την επόμενη κίνηση.
Εάν είστε αρχάριοι, αφιερώστε χρόνο για να αποφασίσετε τι να κάνετε.Και, αν θέλετε να παίξετε με το μυαλό των άλλων: Κάντε τους ικανούς αντιπάλους σας να σκέφτονται αντί να ακολουθούν τη διαίσθησή τους.
Η εξήγηση: Η εξειδίκευση είναι μια μορφή ασυνείδητης νοημοσύνης. Τη στιγμή που κάποιος κατορθώσει να κάνει τη συνειδητή σκέψη του ικανού να παρέμβει, η απόδοσή του είναι πιθανό να μειωθεί. Όπως είπε (
ο πρώην Γερμανός ποδοσφαιριστής Gerd Müller, ένας από τους κορυφαίους σκόρερ όλων των εποχών, σχετικά με τη διαίσθηση στον αθλητισμό, «Αν αρχίσετε να σκέφτεστε, είστε ήδη χαμένος»
