Ο ΠΑΤΟΣ
του Κώστα Κάππου
Έχουμε το προνόμιο και την κατάρα να ζούμε σε μια από τις πιο όμορφες και ευλογημένες από τη Φύση χώρες του κόσμου και όπως κάνουν οι τεμπέληδες και ευνοημένοι κληρονόμοι, δεν κάνουμε τίποτα για να τη βελτιώσουμε, παρά περιμένουμε να φάμε από “τα έτοιμα”.
Είμαστε ένας λαός που έχει την ακλόνητη πεποίθηση ότι η Ανθρωπότητα του χρωστάει, επειδή οι πρόγονοί μας έδωσαν τα φώτα του Πολιτισμού στις σύγχρονες Κοινωνίες.
Αυτοπροσδιοριζόμαστε ως Ανάδελφο Έθνος, δικαιολογώντας με αυτό τον τρόπο την αντιπάθεια που προκαλέσαμε εις βάρος μας από όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες που επί δεκαετίες μας χρηματοδοτούσαν για να περνάμε μπέικα κι εμείς τους κοροϊδεύαμε.
Και αν δεν βλέπετε τον εαυτό σας σαν ένα τέτοιο αναιδή τεμπέλη, κοιτάξτε γύρω σας και συνειδητοποιήστε ότι είστε μια θλιβερή μειοψηφία, μια και το 63% των συμπολιτών μας ήδη το ξεκαθάρισε αυτό, με το Δημοψήφισμα του 2015 και οι περισσότεροι από το υπόλοιπο 37% εξακολουθούν να είναι θλιβεροί Κρατιστές και κρατικοδίαιτοι που συγκυριακά βρίσκονται στην Κεντροδεξιά Παράταξη.
Και μέσα σε αυτό το αρρωστημένο πολιτικό και κοινωνικό κλίμα, κάνουμε τις επαναστάσεις μας από τους καναπέδες μας, έχουμε αφήσει όλον αυτό τον Όχλο ανεξέλεγκτο να επιβάλλει το δικό του κάλπικο αφήγημα και εκδηλώνουμε τις αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις μας, όχι εναντίον όλων αυτών που ροκανίζουν τις ρίζες του Ελληνικού δέντρου, αλλά ο ένας εναντίον του άλλου, σα να έχουμε όλο το χρόνο και τη δύναμη να πολυδιασπαστούμε σύμφωνα με τις δικές μας ιδεοληψίες.
Δυστυχώς (και μακάρι να βγω ψεύτης), ΔΕΝ έχουμε δει ακόμα τον πάτο του βούρκου, για να πατήσουμε σε αυτόν και να τιναχτούμε στην επιφάνεια. Αυτό που εκλαμβάνουμε ως “πρόοδο” είναι κάποιες απελπισμένες απλωτές που περιστασιακά καθυστερούν τη βύθισή μας.
Κι αυτός είναι ο λόγος, φίλοι και συναγωνιστές, που βλέπετε ότι έχω αραιώσει τις αναρτήσεις μου, γιατί βλέπω ότι τελικά ένας κούκος δεν θα φέρει την Άνοιξη και ότι ο Πάτος είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη κάποιας μελλοντικής προόδου, μια και έχουμε απωλέσει το σωσίβιο της Λογικής.
