Σε κανέναν δεν αρέσει το status quo. Οι λάτρεις της συμφωνίας του Μπόρις Τζόνσον θρηνούν ότι το πνεύμα της έχει προδοθεί. Η προδοσία ήταν πάντα μέρος του σχεδίου, αλλά υποτίθεται ότι οι Brexiters αψηφούσαν προκλητικά τις δεσμεύσεις τους από τη συνθήκη έναντι των Βρυξελλών.
Ο πρωθυπουργός Ρίσι Σούνακ εκφράζει τις απαραίτητες κοινοτοπίες σχετικά με τα οφέλη του Brexit, αλλά οι ενέργειές του καταδεικνύουν την αναγνώριση ότι η χώρα έχει οδηγηθεί σε ένα χαντάκι.
Ο Σούνακ έχει εσωτερικεύσει το κοινότοπο γεγονός ότι μια χώρα χάνει όταν θέτει εμπόδια στο εμπόριο με το μεγάλο εμπορικό μπλοκ της ΕΕ στο κατώφλι της. Ενα σκληρό Brexit έχει πλήξει τις βρετανικές επιχειρήσεις, τονώνει τον πληθωρισμό και έχει περιορίσει την ανάπτυξη. Ο πρωθυπουργός πρέπει να το ξέρει, αλλά δεν μπορεί να το πει φωναχτά. Αυτό είναι μόνο το ήμισυ της ανεντιμότητας. Το άλλο μισό συνίσταται στο να προσποιούμαστε ότι τα προβλήματα είναι απλές δυσλειτουργίες
Η παρέμβαση στο ευρωπαϊκό εμπόριο είναι η όλη ουσία του μοντέλου του Τζόνσον. Η αποχώρηση από την ενιαία αγορά είχε σκοπό να ωθήσει τη Βρετανία σε μια τροχιά απόκλισης από τους κανόνες των Βρυξελλών, καθιστώντας την επανένταξη στην ΕΕ όλο και πιο δύσκολη όσο περνούν τα χρόνια.
Η θεωρία ήταν ότι η απαλλαγή από τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς θα έδινε στη Βρετανία ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Η πραγματικότητα είναι ότι το διευρυνόμενο χάσμα προκαλεί θραύση των αλυσίδων εφοδιασμού. Οι επενδυτές προτιμούν τη μεγαλύτερη αγορά και αναμένουν κανονιστική συμμόρφωση από τους εταίρους τους στη μικρότερη.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να προσφέρει ένας νέος πρωθυπουργός των Εργατικών για να αποκτήσει καλύτερους όρους εμπορίου. Αλλά η υπόθεση πρέπει να είναι επιτακτική και να βασίζεται στην εκτίμηση των συμφερόντων της ΕΕ.
Αυτό οδηγεί τη συζήτηση σε μεγάλα παγκόσμια ζητήματα όπου η Βρετανία, ως μια μεγάλη ευρωπαϊκή οικονομία μπορεί να κάνει τη διαφορά – να ενταχθεί στις αγορές ενέργειας. Να έχει συλλογική δράση για την κλιματική αλλαγή. Να μπει σε συνεργασία άμυνας και ασφάλειας. Να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση της Ουκρανίας. Ακόμα πιο δύσκολο, για να πουλήσει αυτό το όραμα στο εξωτερικό, ένας πρωθυπουργός πρέπει επίσης να κερδίσει το επιχείρημα στο εσωτερικό. Υπάρχει τρόπος να διορθωθεί το Brexit, αλλά απαιτεί ηγεσία που είναι πρόθυμη να υποστηρίξει τη μοίρα της Βρετανίας ως ευρωπαϊκής χώρας με όρους που απουσίαζαν από την εθνική συζήτηση πολύ πριν από το δημοψήφισμα. Και ο χρόνος τελειώνει ήδη.
Ο Ράφαελ Μπερ είναι αρθρογράφος του «Guardian»
Πηγή: tanea.gr Σε κανέναν δεν αρέσει το status quo. Οι λάτρεις της συμφωνίας του Μπόρις Τζόνσον θρηνούν ότι το πνεύμα της έχει προδοθεί. Η προδοσία ήταν πάντα μέρος του σχεδίου, αλλά υποτίθεται ότι οι Brexiters αψηφούσαν προκλητικά τις δεσμεύσεις τους από τη συνθήκη έναντι των Βρυξελλών. Ο πρωθυπουργός Ρίσι Σούνακ εκφράζει τις απαραίτητες κοινοτοπίες σχετικά με τα οφέλη του Brexit, αλλά οι ενέργειές του καταδεικνύουν την αναγνώριση ότι η χώρα έχει οδηγηθεί σε ένα χαντάκι. Ο Σούνακ έχει εσωτερικεύσει το κοινότοπο γεγονός ότι μια χώρα χάνει όταν θέτει εμπόδια στο εμπόριο με το μεγάλο εμπορικό μπλοκ της ΕΕ στο κατώφλι της. Ενα σκληρό Brexit έχει πλήξει τις βρετανικές επιχειρήσεις, τονώνει τον πληθωρισμό και έχει περιορίσει την ανάπτυξη. Ο πρωθυπουργός πρέπει να το ξέρει, αλλά δεν μπορεί να το πει φωναχτά. Αυτό είναι μόνο το ήμισυ της ανεντιμότητας. Το άλλο μισό συνίσταται στο να προσποιούμαστε ότι τα προβλήματα είναι απλές δυσλειτουργίες. Η παρέμβαση στο ευρωπαϊκό εμπόριο είναι η όλη ουσία του μοντέλου του Τζόνσον. Η αποχώρηση από την ενιαία αγορά είχε σκοπό να ωθήσει τη Βρετανία σε μια τροχιά απόκλισης από τους κανόνες των Βρυξελλών, καθιστώντας την επανένταξη στην ΕΕ όλο και πιο δύσκολη όσο περνούν τα χρόνια. Η θεωρία ήταν ότι η απαλλαγή από τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς θα έδινε στη Βρετανία ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Η πραγματικότητα είναι ότι το διευρυνόμενο χάσμα προκαλεί θραύση των αλυσίδων εφοδιασμού. Οι επενδυτές προτιμούν τη μεγαλύτερη αγορά και αναμένουν κανονιστική συμμόρφωση από τους εταίρους τους στη μικρότερη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να προσφέρει ένας νέος πρωθυπουργός των Εργατικών για να αποκτήσει καλύτερους όρους εμπορίου. Αλλά η υπόθεση πρέπει να είναι επιτακτική και να βασίζεται στην εκτίμηση των συμφερόντων της ΕΕ. Αυτό οδηγεί τη συζήτηση σε μεγάλα παγκόσμια ζητήματα όπου η Βρετανία, ως μια μεγάλη ευρωπαϊκή οικονομία μπορεί να κάνει τη διαφορά – να ενταχθεί στις αγορές ενέργειας. Να έχει συλλογική δράση για την κλιματική αλλαγή. Να μπει σε συνεργασία άμυνας και ασφάλειας. Να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση της Ουκρανίας. Ακόμα πιο δύσκολο, για να πουλήσει αυτό το όραμα στο εξωτερικό, ένας πρωθυπουργός πρέπει επίσης να κερδίσει το επιχείρημα στο εσωτερικό. Υπάρχει τρόπος να διορθωθεί το Brexit, αλλά απαιτεί ηγεσία που είναι πρόθυμη να υποστηρίξει τη μοίρα της Βρετανίας ως ευρωπαϊκής χώρας με όρους που απουσίαζαν από την εθνική συζήτηση πολύ πριν από το δημοψήφισμα. Και ο χρόνος τελειώνει ήδη
