Ο Ελληνάρας ο κελέπουρας θεωρεί τον εαυτό του κελεπούρι από κάθε άποψη, αφού έχει όλα τα προσόντα και τα χαρίσματα που μπορεί κανείς να φανταστεί και φυσικά γνωρίζει τα πάντα, από ιατρική μέχρι κηπουρική – τα πάντα όλα! Όποιος έχει συναναστροφές μαζί του, κατά την άποψη του, είτε εργασιακά, είτε προσωπικά, είναι τόσο τυχερός, σα να έτυχε τον πρώτο αριθμό του τζόκερ. Ο Ελληνάρας ο κελέπουρας συναντάται και στα δύο φύλα, δεν κάνει φυλετικές διακρίσεις η κελεπουρίαση, είναι μη σου λάχει! Φυσικά, αφού ξέρει τα πάντα δε χρειάζεται να μάθει κάτι καινούργιο – το τελευταίο βιβλίο που διάβασε ήταν στο δημοτικό. Είναι ισχυρογνώμων και δεν αναθεωρεί ποτέ τις παγιωμένες και καθόλα σωστές αντιλήψεις του. Ευαγγέλιο τα λόγια του!
Θα τον συναντήσεις παντού, από τη δημόσια υπηρεσία – στην οποία διορίστηκε τις δεκαετίες ‘80 και ’90 χάρις τα αμέτρητα προσόντα του (τα κομματικά κυρίως – έγλυψε πολλές κατουρημένες ποδιές ο καημένος για να τα καταφέρει και του αξίζει το καλύτερο), μέχρι το σούπερ μάρκετ, είναι ο τύπος-τύπισσα που θα προσπαθήσει να σου πάρει τη σειρά, καθότι είναι και πανέξυπνος-η. Βγαίνει σε όλα τα μεγέθη, κοντός, ψηλός, χοντρός, αδύνατος και ευδοκιμεί στο μεσογειακό κλίμα. Δε χρειάζεται να χάσει τον πολύτιμο χρόνο του γυμναζόμενος, μια και είναι πανέμορφος ούτως ή άλλως, του το ‘πε και η μαμά του.
Πιστεύει, τόσο ο ίδιος, όσο και τυχερή μάνα του κελεπουρίου, ότι όλοι/ες θέλουν να τον/την παντρευτούν, να τον «τυλίξουν», μια και τέτοιο καλεπούρι δεν ξανάγινε, ούτε ο Πρίγκιπας του Μονακό τέτοια πέραση. Γι’ αυτό και διαλέγουν – μάνα και γιος ή μάνα και κόρη – προσεκτικά το υποψήφιο θύμα, (με οντισιόν!!), ώστε να είναι αντάξιο των προσόντων ενός κελεπουρίου, μην τύχει και κακοπέσει!
Στην δουλειά τους πάντα «πνίγονται», έχουν τεράστιο φόρτο εργασίας – παν και φέρνουν τα ίδια θέματα μέχρι να συνταξιοδοτηθούν, στα βαθιά τους γεράματα. Φυσικά, δεν αναλαμβάνουν πράγματα κατώτερα των προσόντων που νομίζουν ότι έχουν, θα ήταν ιεροσυλία εξάλλου! Συναναστρέφονται με άλλα κελεπούρια και συναγωνίζονται ως προς τα ατελείωτα επιτεύγματα τους, (ποιους κατάφεραν να ξεγελάσουν, πόσο λούφαραν από την εργασία τους, αν κονόμησαν κάνα ακριβό δώρο από κανένα κορόιδο, κ.α. πολλά).
Ο Νίκος Δήμου είπε, «Ο Έλληνας, όταν βλέπει τον εαυτό του στον καθρέφτη, αντικρίζει είτε τον Μεγαλέξαντρο, είτε τον Κολοκοτρώνη, είτε (τουλάχιστον) τον Ωνάση. Ποτέ τον Καραγκιόζη…».
