Διάφοροι καλοπροαίρετοι σύντροφοι, υπενθυμίζουν ότι η κυβέρνηση Καραμανλή, διακύρηττε ότι με την εξοικονόμηση του κράτους από την πώληση της Ολυμπιακής, θα μπορούσαμε να χτίζουμε ένα νοσοκομείο τον μήνα…
Προφανώς, αυτό ήταν ένα παράδειγμα που καταδείκνυε τα χρήματα που θα εξοικονομούσαμε. Δεν έχει λόγο το κράτος να χτίσει 240 νοσοκοκομεία σε 20 χρόνια, ούτε 600 σε 50. Δεν θα έβρισκα γενικότερη ωφέλεια να υπάρχει ένα νοσοκομείο αποκλειστικά για τη γειτονιά μου. Βολικό, όμως ανώφελο…
Υπήρξε όντως εξοικονόμηση για το κράτος; Εκείνη την περίοδο, αποδέχτηκα να συμμετάσχω στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ολυμπιακής έναντι μηνιαίων απολαβών €275. Ήταν και η μόνη απασχόληση με το κράτος που είχα ποτέ. Γιατί το αποδέχτηκα; Γιατί μπήκαμε για να την κλείσουμε. Κατά την ταπεινή μου άποψή, ένας φιλελεύθερος συμμετέχει σε μία δημόσια εταιρεία για να την ιδιωτικοποιήσει. Αν δεν υπάρχει ενδιαφερόμενος αγοραστής, για να την κλείσει…Για απλή διαχείριση, δεν συμμετέχει…
Ήταν ζημιογόνα; Για την ακρίβεια, είχε να συντάξει ισολογισμό 5-6 χρόνια. Ουδείς μπορούσε να δει αποτυπωμένη την οικονομική της θέση. Αυτό που μπορείς να δεις σε μια ΕΠΕ της πλάκας, δεν μπορούσες να το δεις σε μία κρατική αεροπορική εταιρεία!!! Πόσα έχανε; €1 εκ. την ημέρα. €365 εκ. τον χρόνο. Δεν θα μπω στον πειρασμό να υπολογίσω τι μπορείς να κάνεις με €365 εκ. τον χρόνο. Κάντε εσείς τους υπολογισμούς…
Που τα έβρισκε;;; Το κράτος, μέχρι ενός σημείου, κάλυπτε τις τρύπες από τα λεφτά των φορολογουμένων. Μετά η Ε.Ε. το απαγόρευσε αυτό, για να μην υπάρχει νόθευση του ανταγωνισμού. Μπαγιόκο τέλος. Συνέχισε να υπάρχει δια της μεθόδου του βερεσέ. Δεν πλήρωνε κανέναν και κυρίως προφανώς το κράτος.
Εισφορές εργαζομένων δεν πληρώνονταν, ΟΤΕ δεν πληρωνόταν (€10 εκ. το χρέος), ΕΥΔΑΠ δεν πληρωνόταν (€4 εκ. το χρέος), για εφορία ουδείς λόγος. Το κράτος χρηματοδοτούσε εμμέσως. Έλεγε στην Ολυμπιακή να είναι μπαταχτζής. Και το ΙΚΑ μας κυνηγούσε ως μέλη ΔΣ γιατί δεν πληρώνονταν οι εισφορές, που το κράτος ζητούσε να μην πληρώνονται για να μην μείνει η Ολυμπιακή από κασέρι!!!! Ιονέσκο….
Έγινε δημόσιος διαγωνισμός για να πωληθεί και περιέργως πως ουδείς βρέθηκε να αγοράσει το κελεπούρι τούτο. Βρέθηκε τελικά μια λύση, να εκποιήσει τα περιουσιακά της στοιχεία και με το αντίτιμο να εξοφλήσει όσα βερεσέδια μπορούσε. Και έκλεισε. Δεν γλιτώσαμε €365 εκ. τον χρόνο, γιατί το μισθολογικό κόστος πέρασε στο δημόσιο. Στους φορολογούμενους. Αθάνατο Ελληνικό κράτος!!!! Πάντως κάποια χοντρά εκατομμύρια τα γλιτώσαμε…
Γιατί δεν αξιοποιήσαμε αυτά τα χοντρά εκατομμύρια; Γιατί δεν φτάνει να κλείσεις ένα ζημιογόνο σαπάκι. Πρέπει την ίδια στιγμή να μην διορίζει ο κάθε Πάκης στο δημόσιο, όποιον μιλάει Ελληνικά και διάφορες ινδοευρωπαϊκές διαλέκτους. Να μην τετραπασιάζεις τη φαρμακευτική δαπάνη. Να μην φτάνεις τη δαπάνη των συντάξεων σε 18 δις τον χρόνο.
Αν κλείνεις μια τρύπα και την ίδια στιγμή ανοίγεις άλλες 448, έκανες 448 τρύπες στο νερό….
Πάντως η μία τρύπα έκλεισε. Και δεν θα ξανανοίξει….
