Οι αρχαίοι ελληνικοί ναοί, περίπου 2.500 ετών, χτίζονταν με ράμπες για να βελτιώσουν την πρόσβαση των επισκεπτών που αντιμετώπιζαν προβλήματα κινητικότητας, όπως αποκάλυψε μια νέα μελέτη.
Αρχαιολόγοι από το Πανεπιστήμιο της Πολιτείας της Καλιφόρνια επανεξέτασαν την τοποθέτηση και το σχεδιασμό ράμπας σε πολλά αρχαιοελληνικά κτίρια και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι εγκαταστάθηκαν για να βελτιώσουν την πρόσβαση.
Αυτό σημαίνει πως είναι τα αρχαιότερα ευρήματα κοινωνιών που προσάρμοσαν τις δομές τους για άτομα με αναπηρίες, αποδεικνύοντας περαιτέρω την θαυμάσια πολυπλοκότητα του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού στην Αρχαία Ελλάδα.
Οι ράμπες πρόσβασης ήταν ιδιαίτερα συχνές στα θεραπευτικά ιερά, όπου πολλοί άνθρωποι με κινητικά προβλήματα έψαχναν βοήθεια από τον θεό Ασκληπιό, όπως ανακάλυψαν οι ερευνητές. Ορισμένα κτίρια παλαιότερα του 4ου αιώνα π.Χ. πιθανότατα κατασκευάστηκαν με γνώμονα την πρόσβαση.
Το Ιερό του Ασκληπιού στην Επίδαυρο, για παράδειγμα, ένα από τα σημαντικότερα θεραπευτικά ιερά στην Αρχαία Ελλάδα, είχε 11 πέτρινες ράμπες σε εννέα κατασκευές κατά τη διάρκεια ανακαινίσεων που ξεκίνησαν το 370 π.Χ.
«Οι αρχαιολόγοι γνωρίζουν εδώ και πολύ καιρό τις ράμπες στους αρχαίους Έλληνες ναούς, αλλά συνήθως τις αγνοούσαν στις συζητήσεις τους για την ελληνική αρχιτεκτονική», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Debby Sneed σε δελτίο τύπου. «Ο πιο πιθανός λόγος για τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες αρχιτέκτονες δημιούργησαν ράμπες ήταν για να κάνουν τους χώρους προσβάσιμους σε άτομα με κινητικά προβλήματα», είπε.