Μου έλεγε φίλος που είχε ένα μαγαζί στην Πατησίων σε πολύ καλό σημείο, κοντά στην ΑΣΟΕΕ, και ήθελε να το νοικιάσει ότι του το ζητούσαν συνέχεια τσαντιρολαίοι των τσαντιρομαχαλάδων. Ως γνωστόν οι τσαντιρολαίοι έχουν ανοίξει ένα σωρό τσαντιρομάγαζα με μεταχειρισμένα ρούχα στην Πατησίων, αλλά έχουν επεκταθεί και αλλού. Κάτι Gabriella, Paris, Italian style και κάτι τέτοια. Είδα δυο τρία και στην Μυτιλήνη. Είναι πάρα πολλά παντού.
Τα ρούχα έρχονται από την Ιταλία και καλά, και άμα τα δεις από κοντά είναι σαράντα φορές φορεμένα και πλυμένα, μια αηδία, λες και τα πήραν από τους κάδους που τα πετάει ο κόσμος και τα έβαλαν στις κρεμάστρες. Πιο σαβούρα δεν υπάρχει και τα πουλάνε 3,4 και 5 ευρώ. Σιγά μη βγάζουν τα έξοδα. Έρχονται δε με κάτι νταλίκες ντανιασμένα σε μαύρες σκουπιδοσακούλες μεταμεσονύχτιες ώρες.
Ήρθε που λέτε και ένας τσαντίρης από το Μεσολόγγι με μια αυτοκινητάρα, μέσα στο γκλαμούρ, και του έλεγε ότι έχει και άλλα μαγαζιά στην Πατησίων και πολύ τον ενδιαφέρει η αγορά – ήξερε ο τσαντίρης του Μεσολογγίου την Πατησίων, τέλος πάντων – και τον ρωτάει ο άνθρωπος “πώς βγαίνεις πουλώντας τόσο φτηνά;” . Και του λέει πληρώνω μόνο το ενοίκιο, το ηλεκτρικό και τον υπάλληλο. Ούτε εισφορές, ούτε εφορίες, ούτε τίποτα. Στο μεταξύ δεν έχουν καθόλου πελατεία. Τα γνωστά.
Όλους αυτούς λοιπόν δεν τους ελέγχει κανείς. Και όχι μόνο δεν τους ελέγχει, αλλά τους αφήνει να πολλαπλασιάζονται. Πού τα βρίσκουν οι τσαντίρηδες τα χρήματα για “επιχειρήσεις”; Και γιατί δεν τους ελέγχει κανείς εδώ και χρόνια;
Οι τσαντίρηδες είναι κράτος εν κράτει και ουδείς έχει σκοπό να τους μαζέψει. Μέχρι λοιπόν να κάνουν τη δουλειά που πρέπει και να τελειώνουμε με τις απατεωνιές και τα κλεψιμαίϊκα που ξεπλένονται σε επιχειρήσεις, θα βλέπουν την πλάτη μας. Διαμερίσματα, επιδόματα, μαγαζιά, ασυλία, ατιμωρησία. Κάπου φτάνει.
