Ο σημερινός 30άρης… Τελείωσε σχολείο λίγο πριν αρχίσει η κρίση. Είδε τους γονείς του να χάνουν τη δουλειά τους, να χάνουν το σπίτι τους, τα τιμαλφή τους, την αξιοπρέπεια τους και τους φίλους του να μεταναστεύουν.
Δεν βρήκε δουλειά και αν βρήκε, αυτά που του μένουν, δεν του φτάνουν ούτε για χαρτζιλίκι (ως παιδί ίσως μάζευε περισσότερα κυριολεκτικά από χαρτζιλίκι!). Δεν γνωρίζει ότι η προηγούμενη γενιά υπονόμευσε τη δική του. Ούτε τον ενδιαφέρει. Είδε τον πατέρα του να δουλεύει, να προκόβει, να πηγαίνει διακοπές την οικογένεια, να βάζει δόσεις για καινούργιο αυτοκίνητο που του πρόσφερε κάποια κυβέρνηση «απλόχερα» χωρίς δασμούς.
Το είδε επίσης να το παίρνει η τράπεζα… Να το αντικαθιστά με ένα σαραβαλάκι. Να το κυκλοφορεί ανασφάλιστο και χωρίς σήμα…Σήμερα, σε τι ελπίζει; Είναι κλεισμένος μέσα ένα χρόνο, από την πανδημία. Τη σχέση τη βλέπει παράνομα με ψεύτικο sms… Για γάμο, παιδιά, όνειρα ούτε λόγος…
Η ζωή ακριβή – ειδικά στην Αθήνα απλησίαστη. Δεν βλέπει προοπτική γιατί η ανεργία είναι στα ύψη και οι θέσεις εργασίας απευθύνονται σε ντελιβεράδες και τηλεπωλήτριες. Βλέπει τον μετανάστη εχθρικά και τον νοικοκύρη της διπλανής πόρτας με περιφρόνηση. Δεν θέλει να γίνει σαν αυτόν…
Όμως βλέπει και καινούργια ακριβά αυτοκίνητα που εμφανίστηκαν πάλι. Και νέες πολυκατοικίες και βίλες με πισίνες – ένα σωρό – άραγε για ποιους; Πού τα βρήκαν αυτοί;
Αναρωτιέται και επειδή όλα πλέον ανήκουν σε ξένους (αεροδρόμια, λιμάνια, τρένα, τηλεφωνία, πάροχοι ρεύματος, τράπεζες, πολυκαταστήματα, μεγάλα ξενοδοχεία, τυχερά παιχνίδια και ένα σωρό άλλα), δεν έχει ούτε εθνική υπερηφάνεια. Δεν ελπίζει σε τίποτα.
Παρασύρεται. Καποιος του λέει ότι τον ξεγέλασαν αυτοί που κυβερνούν. Δεν τον νοιάζει ποιος φταίει.
Εκείνος θέλει τα χαμένα του χρόνια… Διαμαρτύρεται. Οργανώνεται. Τα σπάει. Τον μαζεύουν με προσαγωγή. Ξανά έξω. Ξανά μέσα. Τα σπάει. Είναι γεματος μίσος. Δεν παίζει πια ρόλο το γιατί.
Πάει με σκοπό τη σύγκρουση πλέον… Σκοτώνει έναν συνάνθρωπο. Τον χτύπησε σκόπιμα.
Είναι ένας άλλος 30άρης απλά … με στολή – είναι ο εαυτός του – στον καθρέπτη μιας κοινωνίας ενός fail state.
