Μόνο 250 φιάλες είναι διαθέσιμες παγκοσμίως, ενώ το μπουκάλι με το νούμερο ένα δημοπρατείται από τον οίκο Sotheby’s στο Χονγκ Κονγκ στις 7 Οκτωβρίου για να ενισχύσει την περιβαλλοντική φιλανθρωπική οργάνωση Trees for Life υπέρ των Χάιλαντς της Σκωτίας.
Ο λόγος για το 80 ετών ουίσκι Gordon & MacPhail Generations 80YO του διυλιστηρίου Γκλενλιβέτ, την φιάλη και την θήκη του οποίου σχεδίασε ένας από τους πιο γνωστούς αρχιτέκτονες παγκοσμίως ο Ντέιβιντ Ατζέι. Θεωρείται ότι είναι το παλαιότερο σκωτσέζικο σινγκλ μολτ ουίσκι που εμφιαλώθηκε ποτέ.
Ο ιδρυτής του αρχιτεκτονικού γραφείου Adjaye Associates σχεδίασε τη φιάλη για να αναδείξει το χρώμα του συγκεκριμένου ουίσκι. Κάθε μία από τις 250 φιάλες δημιουργήθηκε στο Glencairn Crystal Studio από γυαλί φυσούμενο με το χέρι κατά τρόπον ώστε να μοιάζει ότι «λαξεύθηκε από έναν και μόνο κρυστάλλινο κύβο». «Από την κατανόηση της ίδιας της διαδικασίας διύλισης του ουίσκι, μπόρεσα να ξεκλειδώσω ένα ντιζάιν το οποίο επέτρεψε μια συνοχή, όπου η απουσία διάκρισης μεταξύ δοχείου και αυτού που περιείχε γέννησε μια πλήρη εμπειρία» είπε ο Ατζέι.
Μαζί με τη φιάλη σχεδίασε μια θήκη, η οποία περιγράφεται ως «δρύινο περίπτερο». Μια θήκη από δρυ, για να ανακαλεί στη μνήμη το υλικό από το οποίο κατασκευάζονται τα βαρέλια για την παλαίωση του ουίσκι. «Η χρήση της δρυός – ενός κειμήλιου της διαδικασίας παραγωγής και του δεσμού μεταξύ του βαρελιού και του ουίσκι – επέτρεψε κάτι μαγικό, μια αναγνώριση και κατανόηση του ότι το δοχείο και το υγρό είναι μη διακριτά, εγκιβωτισμένα και μεγαλώνοντας μαζί» εξήγησε ο αρχιτέκτονας, ο οποίος προσφάτως τιμήθηκε με το Riba Royal Gold Metal. «Θέλησα να δημιουργήσω ένα σχέδιο που αποτείει φόρο τιμής στον ρόλο που παίζει η δρυς στη μεταμόρφωση του υγρού σε ένα ελιξίριο με μαγικές σχεδόν ιδιότητες» πρόσθεσε.
Τα σαν γρίλιες κάθετα πηχάκια στην εμπρόσθια και οπίσθια πλευρά της θήκης σχεδιάστηκαν για να φέρνουν στον νου δέντρα στο δάσος, και ο Ατζέι ελπίζει ότι το άνοιγμα της θήκης θα έχει διαστάσεις περφόρμανς. «(Τα πηχάκια) αντανακλούν δέντρα σε ένα δάσος από βελανιδιές, από όπου δημιουργήθηκαν τα βαρελοσάνιδα του αρχικού βαρελιού» τόνισε και συνέχισε: «Καθοριστική στιγμή στο αφήγημα του σχεδίου είναι η σχέση φωτός και σκιάς καθώς ανοίγουμε και κλείνουμε τη θήκη. Το φως που διαθλάται μέσω της ανοιγμένης θήκης αναδημιουργεί το ηλιόφως που λάμπει ανάμεσα από τις βελανιδιές μέσα σε ένα φυσικό περιβάλλον δάσους. Η πράξη του ανοίγματος του περίπτερου γίνεται μια τελετουργική και αισθητηριακή διαδικασία»
