Του Θοδωρή Μπακάλη
Ας μπούμε βαθιά μέσα στο καλοκαίρι, στο καλοκαίρι της ραστώνης και των ρεμβασμών, με λόγια του Τζακ Κέρουακ διανθισμένα με δικές μας σκέψεις.
“Δεν υπάρχει τίποτα πιο ευγενές από το ν’ ανέχεται κανείς μια κάποια έλλειψη ανέσεων με στόχο την ελευθερία”
Γι’ αυτό βγαίνουμε ξυπόλητοι στα πυρωμένα λιακωτά του καλοκαιριού, τρέχουμε γυμνοί στις ακτινοβολούσες παραλίες και χορεύουμε λεύτεροι στα φεγγαρόλουστα ξέφωτα υμνώντας τη λαμπρή γιορτή της ύπαρξης.
“΄Οσο πιο κοντά έρχεσαι στην αυθεντική ύλη(πέτρα, αέρας, φωτιά και ξύλο) τόσο πιο πνευματικός γίνεσαι”
Κι εμείς εγκαταλείπουμε τις τσιμεντουπόλεις και τρέχουμε προς τα κει που υπάρχει ακόμα χώμα να πατήσει κανείς και να πάρει δύναμη από τη μάνα-γη, αφήνουμε τον αέρα να μας χαϊδέψει τρυφερά, τη φωτιά να φωτίσει τις αχανείς νύχτες και ξεδιπλώνουμε τις ομορφιές μας στην άπλα του καλοκαιριού.
“Κάποιοι τριγυρίζουν στην ερημιά για ν΄ ακούσουν τη φωνή τους να ουρλιάζει, να βρουν την έκσταση των άστρων, να βρουν το σκοτεινό, μυστηριώδες μυστικό της αρχής αυτού του απρόσωπου, ισοπεδωμένου, χονδροειδούς πολιτισμού. ΄Εχω το όραμα μιας μεγάλης επανάστασης με σακκίδια, χιλιάδες νεαροί να γυρίζουν τον κόσμο και ν’ ανεβαίνουν στα βουνά για να προσευχηθούν, να κάνουν τα παιδιά να γελάνε και τους γέρους να χαίρονται, να κάνουν τα νεαρά κορίτσια ευτυχισμένα και τα γερασμένα κορίτσια ακόμα πιο ευτυχισμένα, όλοι παράφρονες άγγελοι που τριγυρίζουν γράφοντας ποιήματα, ευγενικοί, με απρόσμενες πράξεις, δίνοντας οράματα ελευθερίας σε όλες τις ζωντανές υπάρξεις. Ελπίζω στον παράδεισο όπου έτσι κι αλλιώς πάει ο καθένας. Το παράπονό μου είναι η ειρωνεία του καθώς πρέπει κόσμου, που μην παίρνοντας τίποτα στα σοβαρά, καταστρέφει τα παλιά ανθρώπινα αισθήματα”
΄Ομορφα οράματα στα μάτια του Κέρουακ, όμορφες εικόνες μπρος στα δικά μας μάτια, στο καλοκαίρι που ξεδιπλώνεται πάνω απ’ τον κόσμο και φωτίζει τις τρελλές διαδρομές μας. ΄Εξω από τις στυγνές ζούγκλες του μπετόν και της διάπυρης ασφάλτου, μακριά από τον απόκοσμο βόμβο των κλιματιστικών και το δολοφονικό ημίφως της άθλιας τηλεόρασης.
“Ο Θεός δεν μας ζητάει να κλαίμε την μοίρα μας και να υποφέρουμε. Η ζωή είναι μια πύλη, ένας δρόμος για τον παράδεισο. Ζήσε τη χαρά της, τον έρωτα για το κορίτσι δίπλα στη φωτιά κι ακολούθα τις επιθυμίες σου”
Γι’ αυτό αφήνουμε στη μέση το κάθε τι και δραπετεύουμε προς τη μεριά του ήλιου, του βουνού και της θάλασσας. Χαρωποί μπαίνουμε σε δρόμους που φιδωτοί χάνονται στον άγνωστο ορίζοντα.
“Τα πάντα είναι τέλεια έξω κι ο κόσμος βουτηγμένος στα ρόδα της ευτυχίας, αλλά κανείς μας δεν το ξέρει. Η ευτυχία είναι το να διαπιστώνεις ότι όλο αυτό είναι ένα μεγάλο, περίεργο όνειρο.
Ομορφιές ξετυλίγονται μπροστά στ’ αχόρταγα μάτια μας. Πέτρινοι βράχοι ταξιδεύουν καταμεσής του γαλάζιου λιβαδιού που ζώνει τούτη τη χώρα. Πάνω τους ξαπλώνουν νεράιδες και ξωτικά. Τις ασάλευτες νύχτες τις ακούς να τραγουδάνε, τις βλέπεις ν’ ανεμίζουν πέπλα κι εσθήτες στο ασήμι του φεγγαριού. Τα φλογισμένα μεσημέρια στίβουν τους καρπούς του καλοκαιριού και ζωοφόροι χυμοί τρέχουν πάνω στα σταρένια κορμιά τους. Σε καλούν να μεταλάβεις τα άχραντα μυστήρια της ζωής.
“Η ζωή είναι ιερή και κάθε στιγμή πολύτιμη. Χωρίς καθαρές κουβέντες ψυχή με ψυχή δεν έχει νόημα τίποτα”
Γι’ αυτό κι εμείς απλώνουμε λόγια της ψυχής και λιαζόμαστε ανέμελα στο γαλάζιο καλοκαίρι. Στολίζουμε τις μέρες και τις νύχτες μας με μουσικές αγαπημένες. Και θα ξαναβρεθούμε για να δίνουμε χρώμα και φως, όχι μόνο στα καλοκαίρια αλλά και στους χειμώνες και να επιβεβαιώνουμε όσα είπε ο Κέρουακ, όσα είπαν οι τρελλοί παλιάτσοι αυτού του κόσμου που ήξεραν καλά ότι την ιστορία τη γράφουν πάντα οι τρελλοί εραστές της ζωής.
Γι’ αυτό γιορτάστε το θαύμα, τη ζωή. Θα ξανανταμώσουμε.
