Η Μαρίνα Φραγκεσκίδου έχει καταγωγή από την Λεμεσό της Κύπρου αλλά κατοικεί στην Αθήνα. Ο «Λίνος, ο δρακουλίνος» και η «Κουτσή Κιθάρα» αποτελούν τα δημιουργήματά της καθώς είναι συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Είναι μαμά δύο παιδιών και στον ελεύθερό της χρόνο αρθρογραφεί σχετικά με τα παιδιά και τους γονείς, στο site This is Us!

– Μαρίνα, θα ήθελα να μας πεις λίγα λόγια για τις σπουδές σου και πώς προέκυψε η ενασχόλησή σου με την συγγραφή παιδικών βιβλίων;

Τέλειωσα Διοίκηση επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Πατρών και στη συνέχεια ολοκλήρωσα τις επαγγελματικές σπουδές μου (ACA). Δούλεψα σε πολυεθνικές εταιρίες ορκωτών ελεγκτών μέχρι το 2010. Ακούγεται κλισέ αλλά πάντα έγραφα. Ήταν ένας τρόπος να αποβάλλω το άγχος και να ηρεμώ, βρίσκοντας κάποια ισορροπία μες το χάος. Συνήθως κρατούσα ημερολόγιο, ενώ έγραφα και στίχους. Όταν είχα πρωτοέρθει στην Αθήνα για να δουλέψω στην πολυεθνική αποφάσισα να παρακολουθήσω μαθήματα δημιουργικής γραφής στο Μικρό Πολυτεχνείο. Σε μια δουλειά που υπέφερα, αυτά τα μαθήματα ήταν η μόνη μου διέξοδος. Για ένα τρίωρο την εβδομάδα δήλωνα πανευτυχής! Τότε άρχισα να σκέφτομαι πολύ σοβαρά πως θα προχωρήσω επαγγελματικά στη ζωή μου. Κι επειδή, όταν σκέφτεσαι κάτι δυνατά, το σύμπαν ακούει, όλα έγιναν… μαγικά! Απολύθηκα, έγραψα ένα μυθιστόρημα, το οποίο εκδόθηκε, έγινα μαμά, συνέγραψα θεατρικά έργα και ένα βράδυ γεννήθηκε εντός κι εκτός μου ο κόσμος του παιδικού βιβλίου!

– Τι σε γοήτευσε και ασχολήθηκες με την συγγραφή παιδικών βιβλίων;

Δεν το επέλεξα. Ήρθε πραγματικά με τη γέννηση των παιδιών μου. Μάλιστα το πρώτο μου παραμύθι το έγραψα μαζί με τα παιδιά μου. Ο κόσμος των παιδιών είναι μαγικός. Μου έχει δείξει μονοπάτια που δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν. Εκεί που αντικείμενα μιλάνε, οι άνθρωποι γίνονται πουλιά και τα θέλω ρίχνουν τείχη όλα μπορούν να συμβούν. Είναι η ελπίδα σε μια ζωή που χάθηκαν τόσα, ενώ κάποιοι παλεύουν ακόμα για τα βασικά. Το μόνο αθώο σε τούτο τον κόσμο είναι οι καρδιές των μικρών παιδιών…

– Ο «Λίνος, ο δρακουλίνος» και η «Κουτσή- Κιθάρα» είναι τα δύο συγγραφικά σου δημιουργήματα. Τι διαδραματίζεται σε καθένα από αυτά και τι μήνυμα θέλει να περάσει στα παιδιά;

«Η Κουτσή Κιθάρα» μας μιλάει για τη Ρουζ, μια κιθάρα που αγαπούσε τη μουσική όσο τίποτα στον κόσμο. Έλα όμως που μέσα σε μια στιγμή γύρισαν όλα τούμπα μιας και έχασε την μια της χορδή! Πως θα έπαιζε μουσική; Πως θα μπορούσε να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα; Η κοροϊδία από τα υπόλοιπα όργανα, η απογοήτευση και η τόση της στεναχώρια, αγκαλιάζονται από την αγάπη της μαμάς, τη συμπαράσταση του φίλου της και την παρηγοριά της δασκάλας της. Και τότε μαθαίνει πως είναι να ζει… κουτσή! Με πείσμα, επιμονή και προσπάθεια καταφέρνει πια το «ακατόρθωτο» με τον δικό της μοναδικό τρόπο.

Ο «Λίνος, ο δρακουλίνος» είναι ένας δράκος που διώκεται από τη χώρα του μιας και δεν μπορεί να βγάλει φωτιά από το στόμα του. Πάει πέρα στο δάσος μόνος κι έρημος για να βρει το δικό του σκοπό. Εκεί συναντά ένα υπέροχο και διαφορετικό κουνέλι, τον Σάκη, ο οποίος θέλει να τον βοηθήσει. Στο ταξίδι τους βρίσκουν ένα Λύκο, που είναι ερωτευμένος με μία κότα την Κοκό Σουσού. Μέσα από τις περιπέτειες τους ανακαλύπτουμε πόσο υπέροχα μοναδικοί είναι όλοι τους. Η φιλία, η αλληλεγγύη, η εκτίμηση, ο σεβασμός και η αγάπη φωτίζουν την κάθε τους πράξη για να φτάσουμε σ’ ένα τέλος όπου όλα μπορούν να συμβούν. Γιατί πολύ απλά έφτασε η στιγμή.

Το έχω πει πολλές φορές πως σε κάθε ιστορία που γράφω πρώτα γεννιέται ο ήρωας μου και μετά με οδηγεί. Ποτέ δεν έχω ξεκινήσει να γράφω κάτι απλά για να μεταφέρω ένα συγκεκριμένο μήνυμα. Ο καθένας κουβαλάει όσα μπορεί να δει την ώρα που διαβάζει την κάθε ιστορία.

– Εκτός από την συγγραφή, έχεις ενσωματώσει στην δημιουργικότητά σου την απόδοση των βιβλίων σου σε ένα μουσικο-θεατρικό δρώμενο σε νηπιαγωγεία. Θα ήθελες να μας πεις τι ακριβώς κάνεις πηγαίνοντας εκεί;

Μα τι άλλο; Παίζω με τα παιδιά! Η αλήθεια είναι ότι στις παρουσιάσεις της Κουτσής Κιθάρας ενσάρκωνα την ηρωίδα μου, γινόμουν η … Ρουζ! Μια τουτού φούστα και δύο κοτσίδια με έκαναν και πάλι παιδί, όπου μαζί με όλα τα υπόλοιπα παιδάκια παίζαμε, τραγουδούσαμε τα τραγούδια του παραμυθιού και μπλέκαμε τη Ρουζ και σε άλλες περιπέτειες. Το ταξίδι αυτών των παρουσιάσεων ήταν μοναδικό! Λατρεύω την επαφή με τα παιδιά. Είναι η μόνη αλήθεια τούτης της ζωής. Οι παρουσιάσεις του Λίνου, αναβλήθηκαν λόγω κορωνοϊού. Κατάφερα να κάνω μόνο 3. Επομένως, μου λείπει απίστευτα όλη η επαφή με τα παιδιά.

– Είσαι μαμά δύο παιδιών. Ποιες είναι οι ανησυχίες σου ως προς το μέλλον των δικών σου παιδιών αλλά και για τα παιδιά του κόσμου γενικότερα;

Τρέμω για το τι κόσμο θα τους παραδώσουμε. Ο καθένας κοιτάει τον εαυτό του και αισθάνομαι πως ελάχιστοι ενδιαφέρονται για τον άνθρωπο, τα ζώα, τη φύση. Από την πολιτική, στον μανάβη της γειτονιάς. Με ενοχλεί απίστευτα. Βλέπω πως χάνεται η επαφή, η ανθρωπιά, ο σεβασμός… ΟΛΑ. Μετά πάλι γνωρίζω κάποιους ανθρώπους και λέω δεν μπορεί, θα υπάρχουν κι άλλοι… Από τότε που έγινα μαμά, νιώθω μεγάλη ανασφάλεια για τα πάντα γύρω μου. Φοβάμαι πολύ περισσότερο. Μα δε θέλω να σκληρύνω τα παιδιά. Θέλω να αγαπούν, να ελπίζουν, ,να προσπαθούν… Τα παιδιά του κόσμου είναι η μόνη μας ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, γιατί το σήμερα το έχουμε σακατέψει. Κι εύχομαι αυτή η σπίθα στα μάτια τους κι αυτή η αγάπη που κουβαλούν να τα συντροφεύει μεγαλώνοντας…

– Στο μέλλον εκτός από την συγγραφή, έχεις κατά νου να ασχοληθείς και με κάτι καινούριο;

Από τον Μάρτη του 2020 έχω ξεκινήσει ένα καινούριο εγχείρημα με μια υπέροχη ομάδα, την ιστοσελίδα thisisus.gr. Μια σελίδα για θέματα που αφορούν γονείς και παιδιά. Δραστηριότητες, ενημέρωση, ψυχαγωγία, βιωματικά άρθρα. Μαζί μου η Σοφία Μητράκη, θεατροπαιδαγωγός, η Τιτίκα Ανουσάκη, δημοσιογράφος και ο Τρύφωνας Σιάνος, προγραμματιστής. Τους αγαπώ. Το ίδιο και τη σελίδα μας. Θέλουμε όλοι οι γονείς να γίνουμε μια φωνή, για να μεγαλώσουμε ευτυχισμένα παιδιά. Με λιγότερες ανασφάλειες και μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Και με αγάπη, τόση αγάπη που να μην μπάζει ποτέ από πουθενά. Γιατί πιο εύκολα χτίζεις δυνατά παιδιά παρά κλείνεις πληγές σε ενήλικες.