Ο Αχιλλέας Μωραΐτης γεννήθηκε το 1994 στην Αθήνα. Ξεκίνησε τις μουσικές του σπουδές σε ηλικία 5 ετών, στο κλασικό βιολί. Μεγαλώνοντας, γοητεύτηκε από την rock μουσική, κάτι που τον οδήγησε να μάθει μόνος του κιθάρα. Έως και σήμερα έχει συμμετάσχει ως μπασίστας και κιθαρίστας σε πολλές μπάντες. Τον Φεβρουάριο του 2020 κυκλοφόρησε η πρώτη του προσωπική δουλειά με τον δίσκο «Σταγόνες Παραδείσου».

– Αχιλλέα, είσαι ένας νέος μουσικός. Πώς ξεκίνησε η σχέση σου με την μουσική που εξελίχθηκε σε επαγγελματικό προσανατολισμό;

Η μουσική υπήρχε πάντα στη ζωή μου. Από τις πρώτες μου αναμνήσεις θυμάμαι να παίζει στο σπίτι ένα ραδιόφωνο, μια κασέτα, ένα CD, κάτι. Ήταν φυσικό επόμενο, λοιπόν, το να θελήσω να ασχοληθώ κι ο ίδιος με αυτό, να θελήσω να παράξω τους δικούς μου ήχους. Αυτό έγινε ξεκινώντας μαθήματα βιολιού, όταν ήμουν πέντε χρονών και στη συνέχεια ξεκίνησα να μαθαίνω μόνος μου κιθάρα όταν μπήκα στην εφηβεία. Στα εφηβικά μου χρόνια έφτιαξα την πρώτη μου μπάντα, κάτι που με οδήγησε το 2014 στο να ξεκινήσω να γράφω δικό μου υλικό με ελληνικό στίχο και να κάνω ζωντανές εμφανίσεις σε μαγαζιά. Κάπως έτσι λοιπόν φτάσαμε στο σήμερα.

– Επηρεάστηκες μουσικά από συγκεκριμένους καλλιτέχνες ή η μουσική είναι τελικά ένα «πάντρεμα» ακουσμάτων;

Υπάρχουν καλλιτέχνες που με έχουν επηρεάσει περισσότερο από άλλους, σίγουρα, αλλά δύσκολα θα ξεχωρίσω κάποιον περισσότερο. Όλα όσα έχω ακούσει, ασχέτως είδους, με έχουν επηρεάσει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό στις δικές μου μουσικές.

– Τον Φεβρουάριο του 2020 κυκλοφόρησε η πρώτη σου δισκογραφική δουλειά, «Σταγόνες Παραδείσου». Θα ήθελα να μας πεις λίγα λόγια για αυτόν τον δίσκο.

Οι “Σταγόνες Παραδείσου” είναι ένας δίσκος που πρωτοξεκίνησε να γράφεται το 2014. Περιέχει τραγούδια που γράφτηκαν από το ξεκίνημα της προσωπικής μου πορείας μέχρι και το 2018 που ξεκίνησα να ηχογραφώ αυτά τα κομμάτια. Σαν ιδέα υπήρχε από το ξεκίνημα της προσωπικής μου πορείας, αν και καθυστέρησα να την υλοποιήσω, καθώς είχα ανάγκη από μία συναισθηματική και μουσική ωριμότητα προτού μπω στο στούντιο και ξεκινήσω να γράφω. Ακόμη και αφού ξεκίνησα να ηχογραφώ τις “Σταγόνες” υπήρξαν πολλά πράγματα που με πήγαν πίσω, παρόλα αυτά τα κατάφερα και το 2020 κυκλοφόρησαν για να ταξιδέψουν σε όλους όσους τις έχουν ανάγκη.

– Εκτός από ερμηνευτής είσαι και στιχουργός και συνθέτης. Τι αποτελεί έμπνευση για τα τραγούδια που συνθέτεις και γράφεις;

Οι όροι “στιχουργός” και “συνθέτης” είναι όροι που δεν τους παίρνω ελαφρά και δε θεωρώ τον εαυτό μου, τουλάχιστον όχι ακόμη, ούτε το ένα ούτε το άλλο. Προτιμώ τον όρο τραγουδοποιός, μου δίνει ένα μικρό άλοθι στα όποια ατοπήματά μου. Πηγή έμπνευσης για εμένα είναι τα πάντα, από το πιο μικρό και ασήμαντο μέχρι το πιο σπουδαίο γεγονός. Μπορεί να μου έρθει έμπνευση ενώ είμαι στο δρόμο και ακούσω κάτι ή όταν είμαι σπίτι μόνος κι έχει απόλυτη ησυχία. Η κάθε κατάσταση σε εμπνέει να γράψεις και κάτι διαφορετικό.

– Με ποιους μουσικούς θα ήθελες να συνεργαστείς μελλοντικά;

Υπάρχουν πάρα πολλοί. Έχουμε την τύχη σαν χώρα να έχουμε βγάλει έναν πολύ μεγάλο αριθμό, συγκριτικά με το πόσο μικρή χώρα είμαστε, σπουδαίων καλλιτεχνών. Θα ήθελα να είχα συνεργαστεί με το Θάνο Μικρούτσικο. Επίσης όνειρο μου είναι να ερμηνεύσω Γιάννη Μαρκόπουλο και Χρήστο Λεοντή.

– Ποια είναι τα μουσικά σου σχέδια και όνειρα;

Έχω ήδη ξεκινήσει να δουλεύω πάνω στο επόμενο άλμπουμ μου, το οποίο εκτός απροόπτου θα κυκλοφορήσει κάπου μέσα στο 2021. Επίσης ανυπομονώ να επανέλθουν οι ζωές μας σε φυσιολογικούς ρυθμούς έτσι ώστε να μπορέσω να ξαναρχίσω τις ζωντανές εμφανίσεις συστηματικά. Πέρα από αυτά όλο και κάτι καινούργιο βρίσκεται στο δρόμο μου, όλο και κάποια καινούργια ιδέα κατεβάζω οπότε αυτά είναι μόνο η αρχή θέλω να πιστεύω.

– Αγαπημένος στίχος που σε συντροφεύει στις δύσκολες στιγμές;

“Πίσω απ’ τους λόφους, πίσω απ’ τα βλέφαρα υπάρχει τόπος και για σένα, χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα, χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα”, έτσι ακριβώς όπως το έγραψε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου!