του Λεο Ηρακλιώτη
«Στα 33 χρόνια που βρίσκομαι σε αμερικανικά πανεπιστήμια, δεν είδα πολλές συναυλίες στους ανοιχτούς χώρους των πανεπιστημιουπόλεων. Για την ακρίβεια δεν είδα καμιά. Νταούλια και ζουρνάδες έχουμε συνήθως στις τελετές αποφοίτησης που συχνά είναι υπαίθριες. Θα ακουστεί ο εθνικός ύμνος, το τραγούδι του πανεπιστημίου, και 2-3 χορωδιακά αν διαθέτει το κατάστημα. Στο Tulane της Νέας Ορλεάνης, το μουσικό πρόγραμμα είναι λίγο πιο εορταστικό, τιμώντας τις μουσικές παραδόσεις της περιοχής. Αλλά η τελετή εκεί γίνεται σε κλειστό στάδιο λόγω ιδιαίτερων καιρικών συνθηκών. Σε κλειστούς χώρους γίναν και όλες οι συναυλίες και παραστάσεις που είδα σε Αμερικανικά πανεπιστήμια.
Στο Σικάγο έχουμε πολλές μουσικές εκδηλώσεις στα πάρκα. Το καλοκαίρι, κάθε Σαββατοκύριακο, κάθε πάρκο και συναυλία. Λίγο πιο έξω από την πόλη, στο πάρκο Ravinia, σχεδόν καθημερινά το καλοκαίρι γίνονται συναυλίες. Με τον κόσμο να απλώνει picnic στο γρασίδι, απολαμβάνοντας την παράσταση.
Άλλο βέβαια το Σικάγο κι άλλο η Θεσσαλονίκη. Η μια πόλη έχει πολλούς ανοιχτούς δημόσιους χώρους με υψηλή αισθητική και αξιόπιστη προσβασιμότητα. Η άλλη έχει την Πλ. Αριστοτέλους. Η μια πόλη απαιτεί από τους διοργανωτές εκδηλώσεων να τηρούν προδιαγραφές, να συγχρηματοδοτούν την υποδομή της διοργάνωσης, να εξασφαλίζουν χώρο για ΑμεΑ, να εγγυώνται την καθαριότητα, κτλ. Η άλλη, ίσως όχι τόσο. Αλλά ακόμη κι αν ένας δήμος απαιτεί κάποια στοιχειώδη πράγματα, μπορεί κανείς να τα παρακάμψει καταφεύγοντας στο άβατο μιας πανεπιστημιούπολης.
Για χρόνια τώρα, όταν με ρωτάν φίλοι από Ελλάδα τι να κάνουν τα παιδιά τους με τις σπουδές τους, δεν απαντώ. Στα ίδια τα παιδιά όμως λέω: φύγετε.
Φύγετε όσο πιο γρήγορα μπορείτε. Γιατί μια κοινωνία που δίνει τόπο στις απόψεις ενός Θανάση Παπακωνσταντίνου για βιβλιοθήκες και γνώση, είναι μια κοινωνία που δεν έχει κλείσει τον κύκλο της καταστροφικής σήψης που ίσως να οδηγήσει σε θριαμβευτική αναγέννηση. (Δεν λέω να μην έχει άποψη για τις βιβλιοθήκες ο Θ. Παπακωνσταντίνου· να έχει. Εμείς γιατί της δίνουμε αξία;)
Φύγετε όσο πιο γρήγορα μπορείτε. Γιατί μια κοινωνία με τόσο αλλόκοτη και ελλειματική αντίληψη νομιμότητας, μια κοινωνία τόσο δύσπιστη απέναντι στους θεσμούς και στις συμβάσεις της δημοκρατίας, μόνο να σας τσακίσει τα όνειρα είναι ικανή.
Φύγετε.»
