Μέσα στη τύρβη των γεγονότων για ακόμα μία φορά το βαθύτατα ανησυχητικό έγινε ξανά γνωστό. Ο «λαλίστατος» και «παντογνώστης» Έλληνας όχι μόνο δεν μπορεί να αντιληφθεί και να δεχτεί αυτό που συμβαίνει αλλά δεν δίνει ουσιαστικά σημασία στην ποιότητα και στη σοβαρότητα των γεγονότων.
Ο παθητικοποιημένος άνθρωπος, αυτός που προτιμά την εικόνα, το «φαίνεσθαι», την σαχλαμάρα, την άσκοπη φλυαρία, αρνείται και απωθεί οτιδήποτε μπορεί να τον κάνει πραγματικά σκεπτόμενο και ενεργό πολίτη της κοινωνίας. Και όχι δεν ισχύει το προφανές. Δεν φταίει μόνο ο παθητικοποιημένος άνθρωπος, δεν φταίει αυτός που δεν μπορεί ή δεν θέλει να σκεφτεί, να δράσει, να απλουστεύσει σε μία καθολική αλληλουχία τα γεγονότα.
Ο Τύπος, τα Μ.Μ.Ε., το σύστημα παιδείας προωθούν την στείρα γνώση, την μηχανιστική εκμάθηση αποστεωμένων γνώσεων και καθιστούν τον μέσο πολίτη «συλλέκτη πληροφοριών» στο επίπεδο αυτό της παθητικότητας, της αμάθειας και της υπεραπλούστευσης. Ο μέσος πολίτης δεν διαβάζει, δεν ενημερώνεται σωστά…από γνώστης κατάντησε ένας απλός αναγνώστης!!
Το μέσο αναγνωστικό κοινό αδυνατεί δυστυχώς να παρακολουθήσει την ροή των πληροφοριών και πόσο μάλλον να ωφεληθεί από σοβαρά δρώμενα και ανάλογες ενέργειες. Δεν μπορεί να καταστήσει μέρος της ζωής του την ανάγνωση εφημερίδων ή την παρακολούθηση της ροής των ειδήσεων όχι μόνο γιατί δεν αντιλαμβάνεται την ουσία αλλά γιατί και ο κύκλος των διανοουμένων ενδιαφέρεται μόνο για ένα περιορισμένο κοινό πεφωτισμένων, εγγράμματων, πτυχιούχων που πολλές φορές αυτοί οι ίδιοι ευθύνονται για την κατάντια του αναγνωστικού κοινού.
Σαφώς η υποβάθμιση της λειτουργίας των Μ.Μ.Ε. είναι επίσης μία μεγάλη πληγή στην παθητικότητα του δέκτη. Ο προσανατολισμός του κοινού πολλές φορές είναι λανθασμένος ή χειρότερα εσκεμμένα αλλού στραμμένος! Το κοινό δεν έχει μάθει να αξιοποιεί την είδηση, είτε γιατί δεν μπορεί να το κάνει είτε γιατί δεν το αφήνουν να το κάνει. Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι κοινό. Καμία αξιοποίηση της πληροφορίας, κανένα ουσιαστικό φιλτράρισμα της είδησης, καμία πρόοδος ως προς την σχηματοποίηση μίας καθαρά υγιούς και ανεπηρέαστης άποψης από ενεργούς υγιείς πολίτες μιας κοινωνίας.