Υπάρχει μία ομάδα της κοινωνίας που θα προτιμούσε μία “τετραγωνισμένη” κοινωνία, με αυστηρούς κανόνες όπου το δόγμα “νόμος και τάξη” θα εφαρμόζεται από άκρη σε άκρη και με αξιακή βάση το τρίπτυχο “πατρις-θρησκεία-οικογένεια”.

Με κάποιον πεφωτισμένο ηγέτη που περιτριγυρίζεται από λίγους και εκλεκτούς άλλους πεφωτισμένους ώστε να διοικεί τη χώρα παρακάμπτοντας δημοκρατικά “βαρίδια” όπως η πολυφωνία, η πολυπολιτισμικότητα, οι διακριτές εξουσίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ίσες ευκαιρίες.

Για αυτούς, κάθε σκηνικό κοινωνικής έντασης και βίας είναι μια ευκαιρία βίαιης καταστολής και επιβολής της ονείρωξής τους.

Υπάρχει μία άλλη ομάδα της κοινωνίας που θεωρεί όντως ότι ζει σε μία απροσδιόριστη χούντα που ενίοτε στολίζεται με κοσμητικά τύπου “αστυνομοκρατική”, “καπιταλιστική”, “μνημονιακή”, κλπ.

Πιτσιρικάδες και ενήλικες που νιώθουν καταπιεσμένοι από την κοινωνία για κάθε προσωπικό τους ζήτημα και στο απελευθερωτκό αφήγημα που έχουν φτιάξει μέσα στο κεφάλι τους, κάθε σκηνικό έντασης, αποσταθεροποίησης και βίας φαντάζει σαν το ξέσπασμα που θα επιφέρει μία αλλαγή προς κάτι καλύτερο που ούτε οι ίδιοι μπορούν να προσδιορίσουν ρητά.

Τέλος, υπάρχει και ένα κομμάτι της κοινωνίας που δεν ανήκει σε καμία από αυτές τις ομάδες. Άνθρωποι που θέλουν να συνυπάρχουν αρμονικά, να ζουν ειρηνικά, να αναπτύσσονται οι ίδιοι και να προσφέρουν ευκαιρίες ανάπτυξης σε άλλους και τις οικογένειές τους.

Να έχουν την ελευθερία να υλοποιήσουν τα όνειρά τους, σεβόμενοι 100% την ελευθερία και τα δικαιώματα των άλλων να κάνουν το ίδιο. Άνθρωποι που εγκεφαλικά και πολιτικά έχουν αφήσει πίσω τον 20ο αιώνα, έχουν εμπεδώσει τα ιστορικά μαθήματα της ανθρωπιστικής και οικονομικής καταστροφής που προήλθε από ολοκληρωτικά καθεστώτα και κοιτάνε μπροστά. Άνθρωποι που διεκδικούν, προχωρούν και που όταν σκοντάφτουν δεν ψάχνουν φταίχτες δεξιά και αριστερά (pun intended), αλλά αναγνωρίζουν την πρόκληση να βελτιωθούν.

Αυτό, το τελευταίο κομμάτι ενοχλεί πολύ περισσότερο τις δύο πρώτες ομάδες. Επειδή δεν θέλει να πάρει μέρος σε αυτό το παιχνίδι διαρκούς έντασης και δεν διαχωρίζει την κοινωνία σε “νοικοκυραίους” και “αναρχοάπλυτους”.

Επειδή καταγγέλει τόσο τη συμπεριφορά ενός αστυνομικού που ασκεί αυθαίρετη βία σε έναν πολίτη όσο και τη συμπεριφορά ενός όχλου που έχει ρίξει κάτω έναν αστυνομικό και του ασκεί βία με φονικές διαθέσεις.

Επειδή ξέρει πως εχθρός της δημοκρατίας δεν είναι το αριστερο-δεξιό φάσμα που κινείται νόμιμα στα θεσμικά της πλαίσια, αλλά ο φασισμός ο ίδιος που προσπαθούν να επιβάλλουν οι δύο πρώτες ομάδες, δεκαετίες τώρα.

Η τελευταία τρέντι λέξη που χρησιμοποιούν περιφρονητικά και απαξιωτικά τόσο οι πρώτοι όσο και οι δεύτεροι για τους τελευταίους, είναι “ισαποστάκηδες”. Επειδή δεν επιστρατεύονται ρητά και με πάθος πίσω από τις ονειρώξεις βίας, καταστολής και ιστορικής οπισθοδρόμησης.

Επειδή μπορούν και βελτιώνουν την κοινωνία χωρίς να κρύβονται πίσω από αστυνομικά γκλομπς ή μολότωφ. Επειδή μπορούν να δημιουργούν χωρίς την υποστήριξη κανενός όχλου.