Αγάπη είναι… – Τα πικρά δάκρυα της Έμμα Τόμσον, τα μακροβούτια στη λακκούβα και οι κακίες του Χιου Γκραντ – Οι χριστουγεννιάτικες ταινίες είναι μια από τις πιο ωραίες συνήθειες των γιορτινών ημερών
Γέλιο, χαρά και ανατριχίλες συγκίνησης εναλλάσσονται σε μια ταινία που παρά τα κλισέ και τα απανωτά happy end στις παράλληλες ιστορίες της, έγινε αυτόματα μέρος της pop κουλτούρας και ένα από τα γιορτινά τελετουργικά που δεν χάνουμε εδώ και 17 χρόνια.
Το «Love Actually» βγήκε στους κινηματογράφους στις 21 Νοεμβρίου του 2003 σκορπίζοντας Χριστουγεννιάτικη γλύκα στον αέρα την ώρα που το σάουντρακ «Christmas is all around you» θα γινόταν για πολλούς ο εφιάλτης που ζωντάνευε απ’ το ράδιο κάθε τρεις και μία. Μια παρέλαση διάσημων ηθοποιών όπως οι Χιου Γκραντ, Κόλιν Φερθ, Άλαν Ρίκμαν, Εμμα Τόμσον, Λίαμ Νίσον, Αντριου Λίνκολν, Κίρα Νάιτλι, Ρόουαν Άτκινσον κ.ά. είναι η κινηματογραφική παρέα που αναζητάμε μόλις ανάψουν στο δέντρο τα φωτάκια, κι ενίοτε ακόμα και με το κλιματιστικό στο φουλ, κάποια άυπνα βράδια του κατακαλόκαιρου.
Η ρομαντική κομεντί του Ρίτσαρν Κέρτις βλέπεται κάθε φορά όπως την πρώτη φορά, όμως παρότι ξέρουμε απ’ έξω τους διαλόγους υπάρχουν κάποια στοιχεία λιγότερο γνωστά.
Όπως το ότι υπάρχει ένα σίκουελ που διαρκεί μόλις δέκα λεπτά και στα οποία βλέπουμε πώς εξελίχτηκε η ζωή μερικών από τα βασικά πρόσωπα της αρχικής ταινίας.To «Red Nose Day Actually» δημιουργήθηκε το 2017 για φιλανθρωπικούς σκοπούς, συγκεκριμένα για την προστασία παιδιών από τις συνέπειες της φτώχειας, και προβλήθηκε για πρώτη φορά τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς από το BBC. Ο Κόλιν Φερθ ήταν ο πρώτος από το πολυπληθές καστ του «Love Actually» που γύρισε τις σκηνές του, αλλά μάλλον με μισή καρδιά, αν και ευτυχώς δεν φαίνεται. Κι αυτό γιατί παρότι είχε ενθουσιαστεί με την υπόθεση, είχε τις αμφιβολίες του κατά πόσο θα τα έβγαζε πέρα ο Ρίτσαρντ Κέρτις με τη σκηνοθεσία εφόσον υπέγραφε ταυτόχρονα και το σενάριο. Η ιστορία τον διέψευσε από τις πρώτες κιόλας μέρας της προβολής της ταινίας.
Η Έμμα Τόμσον είχε τη δύσκολη αποστολή να αποδώσει τη συντριβή της ηρωίδας που εξακριβώνει ότι ο σύζυγός της την απατά. Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός ήξερε τι να κάνει: ανέτρεξε στα δικά της συναισθήματα τη στιγμή που συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν η μόνη γυναίκα στη ζωή του Κένεθ Μπράνα – με τον οποίο χώρισε το 1995 μετά από 16 χρόνια γάμου- και ίσως γι’ αυτό ο πόνος της είναι σχεδόν χειροπιαστός στην περίφημη σκηνή.
Τα πρόσωπα που βλέπουμε να αγκαλιάζονται στο αεροδρόμιο δεν είναι κομπάρσοι. Αναζητώντας αυθεντικά συναισθήματα, το συνεργείο κατέγραφε επί μήνες στιγμιότυπα από τις αίθουσες αφίξεων των επιβατών, τα καλύτερα από τα οποία στη συνέχεια είδαμε στην ταινία με τη συγκατάθεση των καθημερινών πρωταγωνιστών τους. Η σκοτεινή παγωμένη λίμνη στην οποία βουτάει πανηγυρικά ο Κόλιν Φερθ για να συντροφεύσει τη συμπρωταγωνίστρια και ανομολόγητο ερωτά του Λούσια Μονίζ, είχε μόλις 30 πόντους βάθος.
Κανείς δεν την είχε ελέγξει προηγουμένως κι έτσι οι δυο ηθοποιοί αναγκάστηκαν να «κολυμπούν» γονατιστοί στον πυθμένα, προσπαθώντας να σώσουν τα πολύτιμα χειρόγραφα.
Η Κίρα Νάιτλι, που είχε τον άχαρο ρόλο να γκρεμίσει με συνοπτικές διαδικασίες τα ρομαντικά όνειρα του μικρού Τόμας Μπρόντι-Σάνγκστερ, μπορεί να υποδυόταν μια νέα γυναίκα που ξεκινούσε τη ζωή της στο πλάι του συζύγου της, όμως στην πραγματικότητα δεν ήταν παραπάνω από 18 χρονών την εποχή που γύριζε το «Αγάπη είναι…». Μόνο πέντε χρόνια μεγαλύτερη από τον πληγωμένο Τόμας. Όσο τον Χιου Γκραντ-πρωθυπουργό της Μ. Βρετανίας, που τον βλέπουμε να χορεύει σαν να μην υπάρχει αύριο την επιτυχία «Jump (For My Love)» των Pointer Sisters, μπορεί εμάς να μας έφτιαξε το συκώτι, εκείνος όμως δεν θέλει να τη θυμάται. Τη θεωρεί ό,τι πιο βασανιστικό έχει υποστεί ο ίδιος στην καριέρα του ως ηθοποιός –μεσόκοπος Άγγλος να τρελιάζει στις 7 το πρωί χωρίς ούτε μια γουλιά αλκοόλ στα σωθικά του- και ό,τι πιο ανυπόφορο έχει καταγραφεί ποτέ στο σελιλόιντ. Ίσως γι’ αυτό να την πλήρωσε ο Μπίλι Μπομπ Θόρτον.
Ο οποίος την εποχή των γυρισμάτων είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή του ότι φοβάται τις αντίκες και ο Γκραντ στις κοινές τους σκηνές δεν έχανε ευκαιρία να τον τσιτώνει δείχνοντάς του κάθε τι παλιό, καλογυαλισμένο, φτιαγμένο από ξύλο υπήρχε στο πλατό. «Εννοώ τις θεόρατες γαλλικές αντίκες, με τα χρυσά σκαλίσματα και τα βελούδινα μαξιλάρια. Τύπου Luis XIV. Έχουν μια σκιαχτική ενέργεια», εξήγησε αργότερα ο Θόρτον, παρεμπιπτόντως.
