‘Πατρίδα’ δεν είναι τα χώματα, τα βουνά, οι θάλασσες και τα λοιπά οικολογικά…

‘Πατρίδα’ δεν είναι το εδώ, απλά γιατί έτυχε να γεννηθώ εδώ… ‘Πατρίδα’ δεν είναι ένα μέρος από καταβολής περήφανο, επειδή κάποιοι τύποι, κάποτε, κάνανε γαμάτα πράγματα σ’αυτό-και αυτοί, απλά έτυχε και γεννήθηκαν στο ίδιο μέρος… ‘Πατρίδα’ είναι αυτό που φτιάχνουμε με αυτό που μας έλαχε.

Είναι οι άνθρωποι και ο κόπος μας, οι στιγμές και η επιβράβευση, οι προσωπικοί λόγοι για ν’ αγαπάμε τα γαμοχώματα. Και εγώ έχω κάθε δικαίωμα να φτιάξω την ‘Πατρίδα’ μου εκεί που γουστάρω, με τους ανθρώπους που θέλω.

Εκεί που θα δώσω αυτά που έχω και θα αναγνωριστούν και θα απολαύσω τους καρπούς των κόπων μου, εκεί που η όρεξη και οι ικανότητές μου θα πιάσουν τόπο, εκεί που θα δω ελπίδα για να κινηθώ προς αυτή, εκεί που θα αγαπήσω αυτούς που με αγαπάνε, εκεί που η μιζέρια δε θα μου ρουφά τη διάθεση κάθε μέρα.

Θα ήθελα πολύ όλο αυτό να μπορώ να το κάνω εδώ που μου έλαχε… Και είμαι απ’ αυτούς που μένουν και το προσπαθούν σαν ηλίθιοι, για συναισθηματικούς λόγους και μόνο. Αλλά εδώ που μου έλαχε είναι σκατά. Και τα σκατά αυτά, κύριε Καζάκο, τα έφτιαξε και η γενιά σας και η επόμενη.

Και δεν γκρινιάζω γιατί απ’ αυτά επωφελήθηκα και γω μεγαλώνοντας και το αναγνωρίζω. Δε γεννηθήκαμε για να είμαστε καταδικασμένοι να πεθάνουμε στο βούρκο, γιατί και καλά αυτή είναι η ‘Πατρίδα’ μας.

Όχι, δεν είμαστε ‘προδότες’ άμα φύγουμε απ’ τα σκατά για να ζήσουμε περήφανα, τίμια, με ελπίδα και αγάπη τη μία και μοναδική ζωή μας. Το να αποκαλείς ‘προδότες’ τους νέους που σήμερα ψάχνουν την ‘Πατρίδα’ τους, γιατί τους έλαχε κανείς και ποτέ να μην τους προσφέρει μία, είναι χυδαίο. Και το να το εκστομίζεις, ενώ είσαι μέχρι και σήμερα απ’ τους προνομιούχους του αίσχους που τους σερβιρίστηκε με το ζόρι για ‘Πατρίδα’, το κάνει διπλά χυδαίο.