Ο Βασίλης Ναλμπάντης γεννήθηκε το 1987 στη Κοζάνη. Έλαβε τις πρώτες του γνώσεις στη τρομπέτα,θεωρία και αρμονία της μουσικής, αρχικά στη τοπική Φιλαρμονική μπάντα, “Πανδώρα” και στη συνέχεια στο δημοτικό ωδείο της ίδιας πόλης. Στα χρόνια του γυμνασίου και του λυκείου υπήρξε δραστήριο μέλος της τοπικής παραδοσιακής μουσικής σκηνής. Το 2010 αποφοίτησε από το Ιόνιο Πανεπιστήμιο της Κέρκυρας με τίτλο πτυχίου “Τζαζ Τρομπέτα”. Το 2018 αποφοίτησε από το τμήμα της Τζαζ του Πανεπιστημίου τέχνης του Graz στην Αυστρία, με ειδίκευση στη “Τζαζ Τρομπέτα”. Απέκτησε μεταξύ άλλων, γνώσεις στην σύνθεση και ενορχήστρωση μεγάλων συνόλων Τζαζ. Είναι αυτοδίδακτος στην επιστήμη της ηχοληψίας, μίξης και μουσικής παραγωγής.
– Βασίλη, αρχικά θα ήθελα να μου πεις από ποια ηλικία ασχολείσαι με την μουσική;
Πήρα τις πρώτες μου γνώσεις στη Τρομπέτα και θεωρία της μουσικής στην ηλικία των 12 ετών, στη Φιλαρμονική μπάντα της Κοζάνης, “Πανδώρα” υπό τη διεύθυνση του κου Πάρη Καραχάλιου.
– Στην μουσική σου καριέρα έχεις παίξει και ηχογραφήσει τραγούδια με ποικίλων στυλ μπάντες, όπως τζαζ, ροκ, κλασική μουσική, ελληνική παραδοσιακή μουσική, φανκ, ρέγκε κ.ά. Πώς κατάφερες και συνδύασες όλα αυτά τα είδη μαζί;
Σε κάθε περίοδο της μουσικής μου ζωής μέχρι και σήμερα ανακαλύπτω συνεχώς και κάποιο νέο(για μένα) μουσικό είδος. Πρώτα ήρθε η παραδοσιακή μουσική της Ελλάδας και των Βαλκανίων, έπειτα η ροκ και η έντεχνη μουσική. Στο πανεπιστήμιο μπήκα στον κόσμο της τζαζ, της κλασικής, της φανκ, της σόουλ και της ρέγκε. Στη συνέχεια, γνώρισα την ελέκτρο, το σκα, το πάνκ και μουσικές από όλο τον κόσμο. Παράλληλα έπαιρνα μέρος σε σχήματα και σύνολα που αντιπροσωπεύουν το εκάστοτε μουσικό στυλ. Το καθένα έχει επηρεάσει καθοριστικά την προσωπική μου έκφραση μέσα από τις συνθέσεις μου.
– Το 2013 στη Σουηδία κατέκτησες την 6η θέση στον διαγωνισμό της Γιουροβίζιον μαζί με το συγκρότημα Koza Mostra και τον Αγάθωνα. Έχεις κάνει περιοδεία με τον Αμερικανό μπασίστα Stafford James, μία συναυλία με τον Αφρικανό κιθαρίστα Oghene Kologbo καθώς και με την συμφωνική ορχήστρα Ιονίου στο Μέγαρο Μουσικής. Θα ήθελα να μας πεις λίγα λόγια για αυτά τα μουσικά σου «ταξίδια».
Κάθε μια από αυτές τις μουσικές εμπειρίες ήταν για μένα ιδιαίτερη ,διδακτική και ξεχωριστή. Πιστεύω πως για έναν/μια μουσικό, το να παίξει σε μια αίθουσα όπως το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών είναι ένα από τα πρώτα του/της όνειρα. Πόσο μάλλον με μια συμφωνική ορχήστρα και υπό τη διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη. Και αυτό το όνειρο έγινε πραγματικότητα μέσω του Ιονίου Πανεπιστημίου. Η Γιουροβίζιον ήταν κάτι το εντελώς διαφορετικό σε σχέση με ότι είχα κάνει στη ζωή μου μέχρι εκείνο το σημείο. Συνεντεύξεις, ταξίδια, κάμερες, πρόβες, και μετά και άλλες συνεντεύξεις! Έμαθα πως και αυτός ο τομέας της μουσικής βιομηχανίας χρειάζεται πολύ περισσότερη δουλειά και αντοχή απ’ότι θα φανταζόμουν. Η μόνη μου “κριτική” θα ήταν ότι δίνεται περισσότερη έμφαση στην εμφάνιση παρά στη μουσικότητα. Βέβαια όλο αυτό ήταν ένας τρόπος για να γίνει η μουσική μας γνωστή σε ένα ευρύτερο κοινό, πράγμα που έγινε. Μετά τη Γιουροβίζιον κάναμε περιοδείες και ταξίδια σε Ελλάδα και εξωτερικό και παίξαμε σε μεγάλες μουσικές σκηνές και φεστιβάλ. Κοιτώντας πίσω δεν είναι κάτι για το οποίο μετανιώνω.
Παίζοντας με τον Oghene Kologbo εντρύφησα στη φιλοσοφία του “There is no wrong note”(δεν υπάρχει λάθος νότα). Απόφθεγμα που έχει ειπωθεί με διάφορες παραλλαγές από πολλούς σημαντικούς μουσικούς της Τζαζ. Αλλά αυτή ήταν η πρώτη φορά που το έζησα προσωπικά στη σκηνή. Και παρόλο που είχα αρκετό άγχος λόγω του ότι έπαιζα με μια τόσο σημαντική μορφή του “αφρομπιτ”, με βοήθησε να είμαι πιο δημιουργικός, να χαλαρώσω και να
απολαύσω τη συναυλία. Έχοντας σπουδάσει τη Τζαζ στο πανεπιστήμιο, αντιμετώπιζα πάντα το είδος πιο ακαδημαϊκά . Ο Stafford James ανήκει στους μουσικούς της παλιάς γενιάς, τότε που έπαιζαν τη τζαζ χωρίς ή με ελάχιστες παρτιτούρες, και βασίζονταν πολύ περισσότερο στο ένστικτο. Μέσα από την τριβή ανάμεσα στις δύο μεθόδους, απέκτησα μια πιο ευρεία οπτική πάνω σ’αυτή τη μουσική.
– Από το 2016 έως και σήμερα είσαι μόνιμος κάτοικος Αυστρίας. Θεωρείς ότι τα μουσικά σου όνειρα θα έχουν καλύτερη πορεία στο εξωτερικό από ότι στην Ελλάδα;
Στην Αυστρία ήρθα κυρίως για να επεκτείνω τις γνώσεις μου στη τζαζ και γενικά τη μουσική και να γνωρίσω μουσικούς από διαφορετικές χώρες. Μπορώ να πω πως τα κατάφερα και τα δύο(βέβαια είναι μια διαδικασία που δε σταματάει ποτέ). Συνεργάζομαι με πολύ ταλαντούχους ανθρώπους, οι οποίοι προσθέτουν τη δική τους ξεχωριστή οπτική και τα δικά τους βιώματα, οδηγώντας τις συνθέσεις μου σε κατευθύνσεις που δε θα φανταζόμουν. Γεγονός που βρίσκω πολύ συναρπαστικό! Χωρίς φυσικά να υπονοώ πως δεν υπάρχουν εξαιρετικοί μουσικοί στην Ελλάδα. Αντιθέτως, ανακαλύπτω συνεχώς ελληνικές μπάντες και μουσικούς που παίζουν καταπληκτική και πρωτότυπη μουσική. Ο καθένας ακολουθεί τον δικό του δρόμο και ο δικός μου, προς το παρόν τουλάχιστον, με έχει οδηγήσει εδώ.
– Θα ήθελα να μου πεις με τι άλλο ασχολείσαι εκτός από την μουσική;
Πέρα από την μουσική, με την έννοια αυστηρά της σύνθεσης και εκτέλεσης, έχω αρχίσει τους τελευταίους μήνες να ασχολούμαι πιο σοβαρά με τη μουσική παραγωγή. Κάνω το mixing, το mastering και σε συνεργασία με έναν καλό φίλο, την ηχογράφηση των τραγουδιών για τη μπάντα μου, τους HaydeTanz. Εξασκούμε και μελετάω συνεχώς για να επεκτείνω τις γνώσεις μου πάνω σ’αυτή την επιστήμη/τέχνη. Ο συνδυασμός αυτών των ενασχολήσεων δυστυχώς δεν μου αφήνει πολύ χρόνο για επιπλέον δραστηριότητες(όταν δεν είμαστε σε καραντίνα!)
– Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σου σχέδια;
Σχεδιάζουμε την ολοκλήρωση και τη κυκλοφορία του πρώτου μας άλμπουμ με τους HaydeTanz. Προς το τέλος του χρόνου θα γίνουν οι ηχογραφήσεις για το προσωπικό μου πρότζεκτ, τους Ellipsis Quintet, με το οποίο ευελπιστώ να εκδώσω το πρώτο άλμπουμ μέσα στο 2021. Υπάρχουν προγραμματισμένες συναυλίες για μετά το καλοκαίρι, με δικά μου και με άλλα σχήματα. Καλώς εχόντων των πραγμάτων θα γίνουν όλες οι εμφανίσεις!
