Στην Αμερική και στην Ευρώπη – πλην Οθωμανοσοβιετιστάν – πολλές οικογένειες χαίρονται τις διακοπές στη φύση με αυτοκινούμενα τροχόσπιτα.
Κάποιοι μάλιστα που μπορούν (συνταξιούχοι ή εργαζόμενοι από απόσταση) τα έχουν κάνει κύριο ή και μοναδικό σπίτι τους, συντηρώντας μια ολόκληρη αγορά αξεσουάρ, εξοπλισμού, υπηρεσιών, κατασκευών και μετασκευών αυτοκινήτων γι’ αυτόν τον σκοπό.
Αυτά σε χώρες που επιδιώκουν οι πολίτες τους να είναι ευτυχείς με όποιον τρόπο οι ίδιοι επιλέγουν. Όχι όμως στο Οθωμανοσοβιετιστάν που η μοίρα μάς έριξε να ζήσουμε και απλώς αλλάζει κρατιστές στην εξουσία, οι οποίο αποφασίζουν για μας τι επιτρέπεται να έχουμε και τι όχι.
Τα αυτοκινούµενα τροχόσπιτα στην Ελλάδα ταξινοµούνται ως ΙΧ. µε αποτέλεσµα το «τέλος ταξινόµησης» να παίζει από 15.000 ευρώ και πάνω. Ενώ δηλαδή ο Ευρωπαίος αγοράζει ένα μέσο αυτοκινούμενο με 45.000- 50.000 ευρώ, ο Έλληνας ξεκινάει από τα 60.000 ευρώ. Το ίδιο υψηλά είναι και τα τέλη κυκλοφορίας, διότι τα αυτοκινούμενα έχουν κινητήρα πάνω από 2 λίτρα.
Δεν φτάνουν αυτά έρχονται και τα διόδια που υπολογίζονται όχι με τον τύπο του αυτοκινήτου αλλά με το… ύψος και αντιστοιχούν όχι σε ΙΧ αλλά σε… τριαξονικό φορτηγό! Ενώ το ΙΧ στις Αφίδνες θα πληρώσει € 3,30, το αυτοκινούμενο θα πληρώσει €8,45 ευρώ!
Δηλαδή για Αθήνα – Θεσσαλονίκη ο φυσιολάτρης οδηγός θα σκάσει για διόδια ογδόντα περίπου ευρώπουλα. Γιατί; Γιατί έτσι.
Κι επειδή το ποσό είναι δυσβάσταχτο, όλοι οι καμπεράδες (overcamp λέγονται τα οχήµατα που διαθέτουν «σοφίτα» πάνω από το χώρο οδηγού-συνοδηγού) βρίσκουν παρακαμπτήριους δρόμους με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια και την άνεσή τους, και για την εικόνα της χώρας μας σε αυτή την κατηγορία τουριστών.
Αφιερωμένο αυτό το σχόλιο στους εορτασμούς για τη συμπλήρωση χρόνου της κορονοσωτηρίου, η οποία σε ΟΛΑ τα άλλα θέματα ακολουθεί την παλιά καλή πρασινοκοκκινομπλέ κρατικιστική συνταγή: ξέσκισμα στη φορολογία.