Οι στίχοι από το γνωστό τραγούδι του Σωκράτη Μάλαμα, «άλλα θέλω κι άλλα κάνω κι έφτασα ως εδώ…», έχουν, τελικά, τόσο μεγάλο και πάντα επίκαιρο ψυχολογικό και κοινωνικό υπόβαθρο, διαχρονικά, σε κάθε κοινωνία. Οι αρχαίοι Έλληνες, έλεγαν το «άγομαι και φέρομαι», που σημαίνει ότι παρασύρομαι, κατευθύνομαι από τους «σημαντικούς» άλλους, από τη μόδα που επιβάλλει η κάθε εποχή, χωρίς να έχω τη δική μου προσωπικότητα, τη δική μου βούληση. Με απλά λόγια, είμαι έρμαιο των καταστάσεων, των πολιτικών αποφάσεων, της γνώμης την άλλων, του εκάστοτε lifestyle, χωρίς να εκφράζω ισχυρή θέληση. Χωρίς να έχω τις προσωπικές μου αξίες, που να αποτελούν κάποιες σταθερές στη ζωή μου, πάω με το μέρος του ισχυρού, λέω και ξε-λέω, ακολουθώ άκριτα την όποια κοινωνική μόδα, αλλάζω φίλους και παρέες κάθε τόσο και τελικά εξελίσσομαι σε ένα άτομο με περιορισμένες νοητικές λειτουργίες, ίσως σε μία αμοιβάδα…

Γι’ αυτό, τελικά, το πλήθος είναι τόσο εύκολα χειραγωγίσιμο από τις διαφημίσεις, τα ΜΜΕ, τους πολιτικούς, τους κοινωνικά ισχυρούς, κ.λπ.  Ο Εντουαρντ Μπερνέζ, μαθητής και ανιψιός του Φρόιντ, θεωρήθηκε ως «ο πατέρας των δημοσίων σχέσεων και της προπαγάνδας» και δίδαξε πώς «η σύνδεση των προϊόντων μαζικής παραγωγής με ασυνείδητες επιθυμίες, πείθει τον κόσμο να αγοράζει πράγματα που δεν χρειάζεται και να κάνει πράγματα που δεν θέλει». Είπε, επίσης, ότι το πλήθος είναι εύπλαστο και χειραγωγίσιμο, και όταν ελέγχει κανείς τους φόβους και τα ένστικτα του, μπορεί να διαμορφώσει τις επιθυμίες του προς όφελος του.

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, είπε κάποτε ο ποιητής Ανδρέας Κάλβος, και ο όρος ελευθερία περικλείει πολλά περισσότερα από το πολίτευμα μιας χώρας… Την απελευθέρωση από τα κοινωνικά στερεότυπα, την ψυχική απελευθέρωση από κάθε είδους εξαρτήσεις, το να έχεις το θάρρος της γνώμη σου, ΑΝ έχεις γνώμη βέβαια, το να έχεις προσωπικές αξίες, κ.α. Ουσιαστικά, η ελευθερία δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένας αυθεντικός τρόπος ύπαρξης και όπως καθετί αυθεντικό, θέλει αρετή και τόλμη. Τέλος, θεωρώ πως ο τολμηρός δεν έχει άγνοια κινδύνου, γιατί αυτό θα τον καθιστούσε αφελή και ανόητο. Επίσης, ο τολμηρός έχει φόβο, όπως κάθε άνθρωπος, με τη διαφορά ότι έχει τον έλεγχο πάνω στο φόβο του και δεν του επιτρέπει να υπερισχύσει. Ο τολμηρός βγαίνει πάντα νικητής ασχέτως του τελικού αποτελέσματος της μάχης, γιατί καταφέρνει να υπερασπιστεί τα θέλω του και πιστεύω του. Στην τελική, καταφέρνει να υπερασπιστεί τον ίδιο του τον εαυτό, την ίδια του την ύπαρξη και αυτό από μόνο του αποτελεί οπωσδήποτε νίκη.